<< Το Πανηγύρι >> του Δημήτρη Κεχαϊδη
Το Πανηγύρι είναι το ορόσημο που σημαδεύει την έξοδο του ελληνικού θεάτρου από το γκέτο της ηθογραφίας, μέσα στο οποίο είχαμε μείνει αποκλεισμένοι για περισσότερο από εβδομήντα χρόνια. Κανένα άλλο έργο, νεοελληνικό έργο, δεν αποπειράθηκε να μιλήσει για τη μοναξιά, σαν καθοριστικό νόμο της ανθρώπινης ύπαρξης, σε γλώσσα τόσο οικεία, τόσο άμεση, τόσο πειστική. (ΘΟΔΩΡΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ, Ταχυδρόμος, 1982)
Το «Πανηγύρι» του Δημήτρη Κεχαϊδη, είναι ένα έργο με σπάνιες αρετές, με σφυρηλατημένο ελληνικό λόγο, που παρουσιάζει και κρίνει τη σύγχρονη Ελλάδα με τρόπο ρεαλιστικό και ποιητικό. Είναι μια καθαρά ελληνική ιστορία που οι ρίζες της πάνε βαθιά και ανταμώνουν τα κλασικά έργα του λαού μας. Το έργο αυτό γράφτηκε σαν αφιέρωμα στους ανθρώπους του κάμπου που εγκαταλήφθηκαν να σβήσουνε στο περιθώριο και τη μοναξιά. Ξεχασμένοι και καταδικασμένοι στη φτώχια και την αμορφωσιά, θα αναζητήσουν διέξοδο στη φυγή που τους προσφέρει ο ύπνος, το κρασί και το όνειρο για μια καλύτερη ζωή. Οι νεότεροι, τα πιο ζωντανά κύτταρα, θα καταφύγουν στην πόλη.
Ανυποψίαστα θύματα κι αυτοί μιας οικονομικής πολιτικής που οδήγησε στην ερήμωση της υπαίθρου και στον υδροκεφαλισμό των αστικών κέντρων. Κάτοικοι από όλες τις περιοχές του Ελληνισμού, τον Πόντο, τη Μικρά Ασία, τα νησιά, την Ήπειρο, τη Θεσσαλία, τη Μακεδονία, το Μοριά, τη Ρούμελη και αλλού μετανάστευσαν στην πόλη με τα ήθη και τα έθιμά τους, τα τραγούδια και τον πολιτισμό τους. Σε αυτό το έργο, όλοι μας θα βρούμε ένα κομμάτι της ζωής μας, την αρχοντιά και την αξιοπρέπεια της φυλής μας.
Το «Πανηγύρι» του Δημήτρη Κεχαϊδη, είναι ένα έργο με σπάνιες αρετές, με σφυρηλατημένο ελληνικό λόγο, που παρουσιάζει και κρίνει τη σύγχρονη Ελλάδα με τρόπο ρεαλιστικό και ποιητικό. Είναι μια καθαρά ελληνική ιστορία που οι ρίζες της πάνε βαθιά και ανταμώνουν τα κλασικά έργα του λαού μας. Το έργο αυτό γράφτηκε σαν αφιέρωμα στους ανθρώπους του κάμπου που εγκαταλήφθηκαν να σβήσουνε στο περιθώριο και τη μοναξιά. Ξεχασμένοι και καταδικασμένοι στη φτώχια και την αμορφωσιά, θα αναζητήσουν διέξοδο στη φυγή που τους προσφέρει ο ύπνος, το κρασί και το όνειρο για μια καλύτερη ζωή. Οι νεότεροι, τα πιο ζωντανά κύτταρα, θα καταφύγουν στην πόλη.
Ανυποψίαστα θύματα κι αυτοί μιας οικονομικής πολιτικής που οδήγησε στην ερήμωση της υπαίθρου και στον υδροκεφαλισμό των αστικών κέντρων. Κάτοικοι από όλες τις περιοχές του Ελληνισμού, τον Πόντο, τη Μικρά Ασία, τα νησιά, την Ήπειρο, τη Θεσσαλία, τη Μακεδονία, το Μοριά, τη Ρούμελη και αλλού μετανάστευσαν στην πόλη με τα ήθη και τα έθιμά τους, τα τραγούδια και τον πολιτισμό τους. Σε αυτό το έργο, όλοι μας θα βρούμε ένα κομμάτι της ζωής μας, την αρχοντιά και την αξιοπρέπεια της φυλής μας.